Napiwki w USA nie są obowiązkowe, jednak klienci coraz częściej czują się wręcz zmuszani do ich dawania; emocjonalnie szantażowani. W Stanach Zjednoczonych na każdym kroku można bowiem natknąć się na prośby o napiwek, wyrażone nierzadko w sposób przypominający zwykłe żądanie.
Napiwek niezmiennie kojarzy się z wyrażeniem wdzięczności za dobrze wykonaną usługę czy wysokojakościowy produkt. Tymczasem, napiwki w USA (i nie tylko) coraz częściej zaczynają przypominać obowiązkowy, wymuszony szantażem emocjonalnym haracz.
Napiwki za miejsce parkingowe
Presja ze strony usługodawców jest naprawdę duża – napiwek w USA przestaje więc być wyrażeniem wdzięczności za usługę, a staje się wymuszony, jak haracz. Zjawisko to widoczne jest gołym okiem na nowojorskim Manhattanie, gdzie nie brak wielopoziomowych, podziemnych garaży, na które skazani są wszyscy posiadacze samochodów. Samo parkowanie w podziemnych garażach jest bardzo drogie – kilka godzin to średnio koszt około 60 dolarów i jeśli obsługa ma być dla nas miła, właściwie trzeba doliczyć do tego napiwek.
Oczywiście, istnieje możliwość zaniechania wręczania napiwków, zakładając, że nie zależy nam na humorze pracowników parkingu, zwłaszcza gdy nie zamierzamy już korzystać z ich usług. Sytuacja komplikuje się jednak, gdy zamieszkujemy na Manhattanie i nasze mieszkanie przypisane jest do konkretnego podziemnego parkingu z określoną obsługą. Bez wątpienia personel zorientuje się, kto z mieszkańców regularnie daje napiwki, a kto nie okazuje żadnej hojności.
Wiele parkingów działa w sposób, który wręcz uniemożliwia samodzielne parkowanie i wymaga całkowitego polegania na obsłudze parkingu. Zdarza się więc, że mieszkańcy pozostawiają swoje samochody przy recepcji parkingu, a pracownicy zbierają je i parkują na przypisanym miejscu. Aby skorzystać z samochodu, mieszkańcy muszą wcześniej poinformować parkingową recepcję lub pojawić się osobiście, i poprosić o dostarczenie pojazdu.
Dawanie napiwku może wydawać się zbędne, szczególnie biorąc pod uwagę już wysokie miesięczne opłaty parkingowe, sięgające około 1000 dolarów. Jednak po kilku miesiącach łatwo zmienić zdanie – niejeden przykład to potwierdza. Okazuje się, że gdy nie dajemy napiwków, nasz samochód może być przyprowadzany jako ostatni, a nasze prośby zupełnie ignorowane, co skutkuje długim oczekiwaniem na samochód, nawet do 40 minut. To z kolei prowadzi do spóźnień np. dziecka do szkoły czy opóźnień w pracy.
Wiele osób potwierdza, że jakość obsługi zależy od regularności i wysokości dawanych napiwków. Im wyższy napiwek, tym obsługa jest bardziej uprzejma i efektywna. Pracownicy przestają wówczas być naburmuszeni, stają się bardziej pomocni. Najbardziej hojni mieszkańcy, zanim zejdą windą na parking, wiedzą, że ich samochód już na nich czeka. Inspiracją do artykułu może być niejeden mieszkaniec Manhattanu potwierdzający, że dzięki regularnemu dawaniu napiwków, pracownicy parkingu stają się przyjaźnie nastawieni, szybko podstawiając samochód, a nawet serdecznie witają, nazywając „hello boss”.
Skala napiwkowa
Samo udzielenie napiwku to tylko początek oceny czy ktoś jest klientem dość hojnym czy raczej oszczędnym. Przekazanie napiwku poniżej 15 procent może być uznane za brak szacunku. W niektórych miejscach specjalne informacyjne tablice podają klientom jak zostaną ocenione ich napiwki: czy będą postrzegane jako „przeciętne”, dobre czy wręcz doskonałe.
Coraz częściej, i to nie tylko w USA, zdarza się, że pracownicy zakładu świadczącego interesujące nas usługi czy oferujące konkretny produkt zachęcają do zostawienia napiwku nawet jeszcze przed wykonaniem usługi czy zakupem, a nawet doliczany bywa automatycznie, np. w restauracjach czy niektórych sklepach. Warto pamiętać, że nie jesteśmy do niczego zobligowani – napiwek w dalszym ciągu jest opcjonalny, więc nie musisz płacić zanim nie zapoznasz się z jakością usługi bądź towaru.
Napiwek dla maszyny
W niedawno otwartych barach sałatkowych w amerykańskich miastach, zamówienia są składane poprzez samoobsługowe stanowiska, eliminując potrzebę obsługi przez pracownika przy kasie. Klienci samodzielnie komponują swoje sałatki, wybierając składniki i sosy, a następnie na ekranie pojawia się zakładka „zapłać”, oferując opcję dodania napiwku oraz wybrania jego wysokości. To doskonały przykład jak powszechne stało się udzielanie napiwków za samodzielne obsłużenie maszyny.
Innym przypadkiem jest zjawisko samoobsługowych kiosków na lotniskach, gdzie można zakupić napoje lub słodycze bez udziału pracownika, a mimo to przy płatności pojawia się opcja dodania napiwku. W przypadku płacenia za zakupy przy kasie samoobsługowej w supermarkecie również pojawia się pytanie o dodanie napiwku do rachunku. Dla wielu klientów nadal zaskakujące i czasem irytujące jest udzielanie napiwków maszynom.
Zmęczeni napiwkami
Wzrost próśb o napiwki jest obecnie zjawiskiem powszechnym, nie ograniczającym się jedynie do tradycyjnych miejsc takich jak restauracje. Amerykanie zaczynają odczuwać znużenie wynikające z tej presji napiwkowej, postrzegając pytania o napiwki jako rodzaj szantażu emocjonalnego. Termin „napiwkowe znużenie” został nawet wprowadzony na określenie tego zjawiska. Badanie Pew Research Center wykazuje, że aż 72 procent Amerykanów doświadcza coraz częstszych próśb o napiwki, a sugerowane kwoty napiwków są coraz wyższe. Wielu klientów otrzymuje nawet szczegółowe informacje na temat wysokości napiwku w zależności od procentu, na jaki się zdecydują, co dodatkowo zaostrza napiwkową sytuację.
30 procent Amerykanów uważa, że kultura napiwków wymknęła się spod kontroli. Respondenci czują się oszukiwani gdy firmy, naciskane przez pracowników domagających się lepszych płac, przenoszą odpowiedzialność za podwyżki i godziwe wynagrodzenie pracowników na klientów. Firmy liczą, że napiwki staną się łatwym źródłem finansów. Niemniej jednak, statystyki wykazują, że liczba osób udzielających napiwków spada z roku na rok. Myślicie, że to może sygnalizować początek antynapiwkowego buntu amerykańskich klientów?
Loading...
